Zoals u op de afbeelding hiernaast kunt zien was deze kleine teek al vast gebeten en begonnen aan zijn maaltijd. Het enige dat ik op dat moment (dit najaar tijdens ons weekeindje Ardennen) merkte, was wat jeuk op mijn arm en als ik goed keek zag ik een heel klein stipje waar ik van dacht: “Dat is vast een beginnende muggenbult.” Het was dat we in de Ardennen waren en mijn familie leden zich afvroegen of het een teek zou kunnen zijn, dat ik op zoek ging naar een vergrootglas in de speelgoed kist van mijn neefjes en nichtjes om het eens van dichtbij te bekijken. Ook door het vergrootglas zagen we nog niet dat het een teek was, maar gewoon een iets grotere stip die wel wat rood er om heen leek te worden. Nog steeds niet denkend aan mijn zelf gemaakte macro/micro lens. Dit deed ik pas nadat er meer bezorgdheid van anderen kwam, dan ook meteen de lens op mijn camera gezet om een goed kijkje te nemen En ja hoor het bleek dus een “mini” teek te zijn. Hier begint het……… Zodra ik zeg: “Ja het is een teek.” Wil iedereen tegelijk kijken. En dat kan........Foto maken en klaar! Iedereen kan het beestje bewonderen. Nu zal dit teken probleem (hopelijk) niet vaak meer voorvallen en ook geen wind eieren leggen. Echter dit samen met het foutje dat ik ongeveer één week terug maakte (tijdens de ontwikkeling van een nieuw stukje hardware voor mijn luchtfotografie) waarna het eerst alleen leek dat er twee soldeer deeltjes van een 6 mm lange chip aan elkaar waren gesmolten. Hielp mij doen inzien welk belang deze vorm van fotografie kan hebben voor verschillende onderzoek doeleinden. Zoals ik het zelf nu al twee keer nuttig heb weten te gebruiken. Want nadat ik het tin nog geprobeerd heb terug van elkaar te scheiden met een scherp voorwerp. Besloot ik wat foto’s van de gehele printplaat te maken. Waar uit bleek dat er zelfs een gat in chip gebrand was en verdere pogingen tot reparatie beter gestaakt konden worden.
0 Comments
Leave a Reply. |
Volg meer op:
Categorieën
Alles
Archief
April 2020
|